首先看一段代码:多线程
A = 0 B = [0] def fun1(A, B): A += 1 B[0] += 1 fun1(A, B) print 'after fun1 %d %s' % (A,B) def fun2(): global A A += 1 B[0] += 1 fun2() print 'after fun2 %d %s' % (A,B)
执行后的结果:app
after fun1 0 [1]
after fun2 1 [2]
fun1中,A做为基本类型(int)是值传递,B不是基本类型(list)则是引用传递,因此执行后全局的A未变但B变了;函数
(若是熟悉C++就很容易理解,相似的概念:指针、引用、深拷贝、浅拷贝等)spa
(注意,与C++不一样,Python中字符串str为基本类型)线程
fun2中,使用Python的关键字global才能够在函数内操做全局变量A,但B不须要global却能直接使用,这样能够避免一些“自觉得是”的逻辑错误;指针
(注意,若是仅仅访问而不修改,在函数内是能够不用global直接使用的,好比在fun2中只是print A)code
有了上面的理解后,咱们来分析下在Python中怎么用全局变量好:blog
首先,使用基本类型的全局变量须要在每一个操做它的函数、类里面用global声明仍是挺麻烦的;索引
列表或元组呢,访问的时候用数字索引会下降代码的可读性;字符串
用字典(dict)则能够解决上面两个问题,在简单的程序中dict应该是很合适的;
可是,在复杂的代码中若是须要对全局变量的修改进行必定的控制,或者在多组多个线程每组共享同类型但不一样值的全局变量时,dict就没法胜任;
综上,我的认为自定义一个类来保存全部的全局变量是最好的方法:
简单时就直接访问成员变量;
须要控制时就声明为私有变量,用成员函数访问和修改;
多组多线程分开共享时就每组new一个新实例便可;
示例一:
#common.py class MyGlobal: def __init__(self): self.A = 0 self.B = [0] GL = MyGlobal() #main.py from common import * def fun(): GL.A += 1 GL.B[0] += 1 fun()
print 'after fun %d %s' % (GL.A,GL.B) #执行./main.py after fun 1 [1]
示例二:
#common.py import threading class MyGlobal: def __init__(self, i, setname): self.setname = setname self.A = i self.B = [i] #main.py from common import * def fun_trd(gl): print '%s %d %s' % (gl.setname,gl.A,gl.B) #两组,每组三个线程 trds = [] for i in range(0,2): setname = 'SET%d' % i gl = MyGlobal(i, setname) for k in range(0,3): t = threading.Thread(target=fun_trd, args=(gl,)) t.setDaemon(True) t.start() trds.append(t) for t in trds: t.join() #执行./main.py SET0 0 [0] SET0 0 [0] SET0 0 [0] SET1 1 [1] SET1 1 [1] SET1 1 [1]
over